Umarım davranışlarını yeniden düşünmesini sağlayacak bir şekilde. Seçeneklerimi değerlendirmek için birkaç saatlik uçuş sürem vardı ve diğer yolcular için bir olay çıkarmadan veya rahatsızlık yaratmadan hayal kırıklığımı ifade etmenin bir yolunu bulmaya kararlıydım. Çeşitli yaklaşımları düşündüm. Pasif-agresif notlar bir fikirdi, ama çok klişe ve kolayca göz ardı edilebilir gibi geldi. Destek koalisyonu oluşturmayı umarak diğer yolcuların fikirlerini sormayı düşündüm, ama başkalarının uçuş deneyimini bozmak istemedim. Seçeneklerimi değerlendirirken, doğrudan bir yüzleşmeye yol açmadan, kabalığını ve rahatsızlığını incelikle vurgulayacak bir şey yapmak istediğimi fark ettim.
Cevabı, el çantamda küçük bir şişe lavanta esansiyel yağı taşıdığımı hatırladığımda buldum. Lavanta yağını rahatlamak ve sakinleşmek için kullanıyorum ama aynı zamanda oldukça güçlü bir kokusu var. Planım basitti: Ara sıra şişeyi açıp kadının ayaklarının dibinde sallayacak, güçlü aromanın etrafındaki havaya yayılmasını sağlayacaktım. Umarım koku, onu çok fazla rahatsız etmeden oturma düzenini yeniden gözden geçirmesini sağlayacak kadar rahatsız edici olurdu. Aklımda planla, şişeyi çantamdan gizlice çıkarıp doğru anı bekledim. Kabin ışıkları sönüp yolcular kitap ve kulaklıklarıyla yerleşmeye başlayınca, şişeyi yavaşça açıp kokunun koltuklarımıza yayılmasını sağladım. Koku, umduğum gibi güçlüydü ve kadının anında tepkisini fark ettim. Burnunu kırıştırdı ve rahatsızca kıpırdanarak, sanki kokunun kaynağını bulmaya çalışıyormuş gibi etrafına bakındı. Şişeyi tekrar kapatırken sakinliğimi korudum ve bir dergiye dalmış gibi davrandım. Birkaç dakika sonra, ayakları tekrar kocamın koltuğuna sürünerek çıktığında, aynı işlemi tekrarladım.
Bu sefer rahatsızlığı daha belirgindi ve arkadaşıyla fısıldayarak şikayetlerini paylaştı. Durumun farkında olup olmadığımı anlamaya çalışarak bana baktığını gördüm ama masum bir tavır takındım. Sonunda, bu aromatik saldırının birkaç turundan sonra kadın pes etti. Ayaklarını geri çekti ve ben de isteksizce yere koyuşunu memnuniyetle izledim. Sadece ayakları artık canımı sıkmadığı için değil, aynı zamanda kocam ve kendim için zekice ve çatışmacı olmayan bir şekilde ayağa kalkabildiğim için de bir zafer duygusu hissettim. Uçuşun geri kalanı huzur içinde geçti ve uçaktan inerken, kadının bana hem öfke hem de gönülsüz bir saygıyla baktığını fark ettim. Umarım nezaket ve öz farkındalık konusunda küçük bir ders almıştır. Bense, günlük kabalıklarla başa çıkmada yaratıcılığın gücünü keşfetmiştim; bu dersi gelecekteki yolculuklarımda da yanımda taşıyacağım.
